Bavljenje likovnom umjetnošću nije više privilegija posebno obrazovanih, već potreba da se na ovaj način iskazuju određena vlastita raspoloženja i stanja. Likovna avantura je, u svakom slučaju, samosvjestan stvaralački napor i do rezultata se može i mora doći ličnim uvidom i kontaktom sa sadržajem, podlogom i osjećanjem suštine iskrenog podsticaja. Ovo je vrijeme maksimalne demokratizacije ove oblasti i ona nije zatvorena ni za čiji interes i potencijal, već ostavlja ogroman prostor da svako prema vlastitim htjenjima nastoji ostvariti onaj vid likovnog djela koji odgovara sopstvenim stvaralačkim moćima.
U takvu jednu avanturu upustio se Slobodan Lončarević, da uz pomoć literature, ličnih saznanja i direktnog kontakta sa likovnom podlogom ostvari ovim autodidaktičkim putem poseban likovni interes. Опо što se odmah može uočiti kod ovog slikara je njegova opredijeljenost da svoje sadržaje i teme traži i nalazi na relaciji između sna i jave, između apstraktnog i realističnog. On se u svojim nastojanjima kreće u okvirima nadrealističnog suprotstavljanja logici i redu, rasporedu stvari i organizaciji kompozicija. Premda u iznošenju pomjerene realnosti apostrofira određena primjetna figurativna i predmetna osjećanja, dajući citavoj kompoziciji jasan, čist i do kraja precizan značaj. Može se primijetiti da san i snoviđenje određuju i biraju sadržajne elemente prema nekoj simboličkoj autorovoj namjeri u želji da prezentira i objasni moguće. U početku se pojavljuje dosta apstraktnih elemenata da bi kroz realizaciju postepeno ostajao u domenu figuralnog, simboličkog i metafizičkog što sve zajedno smješta u nadrealističku, cjelovitu kompoziciju naglašenog, prepoznatljivog, metafizičkog realiteta.
Pošto је figura doživljena u snoviđenju i dominantna na čitavoj slici ona podređuje unutrašnjoj nadrealnoj snazi čitav prostor i skladno koordinira sa njim. Simbolički i maštoviti ugođaj koji iskazuju njegovi likovi vrlo su decidni čvrsto fiksirani noseći u svojoj kondezovanoj nadrealnoj Ijušturi elemente psihičke analize i želje da se ovaj čudesni svijet sto upečatljivije i snažnije doživi. Sa ovim figurama Slobodan Lončarević iskreno saosjeća doživljajući sve njene unutrašnje mjene, sve tuge i radosti onoliko koliko njegov likovni san može da dokuči i pretpostavi.
Primjetan je rast ovog slikara i uočljiv је iz svake njegov razvojne faze, a ро onome što i kako radi najbІiža mu je snoviđenja, metafizička, nadrealna osjećajnost. On sve radove logično, koloristički i crtački definiše, taka bez obzira na određene bojene akcente, nikad ne izlazi iz opšteg kompozicionog, kolorističkog i sadržajnog jedinstva.
Gledajući ove radove Slobodana Loncarevica stičem utisak da mu je osnovna namjera bila ostvarenje slike života i svijeta bez protivrečnosti prožimanjem stvarnih i fantastičnih nadrealnih sadržaja i dovođenjem do onog nivoa kojim se to raspoloženje može najpotpunije definisati. Uvjereni smo da ćе energija kojom ovaj slikar raspolаžе dati još mnogo vrijednih ostvarenja, a naše је da pratimo i zapažamo. То nam dokazuje i njegova prva samostalna izložba.
Milan Coko Marović, Istoričar umjetnosti
Cetinje, 1994. godina
Kao život, tako se i sadržaj i suština likovnosti sadrži od mnogostrukih i isprepletanih doživljaja, emocija, osjećanja i instikata. Jedan u duhovnosti, zapis mnoštva elemenata, koji ukupno egzistira i jedinstveno u doživljaju individue od embriona pa do smrti.
